İşte Bir marka sahibinin sonunu getiren fantezileri :
Sıradan bir marka sahibinin en büyük fantezisi, piyasaya,şartlara,rakiplere ve hatta tüketiciye bile kulak tıkadıktan sonra toz pembe rüyasındaki “mükemmel marka” tanımlamasına uygun göze hitap eden,havalı,estetik markayı yaratma işine girişmesidir.
Bir de bunların yanında, markayı kendi yarattığı için eleştireye de kapalıdır, çünkü fantezi dünyasında aşk yaşayabileceği bir oyuncağı vardır artık kimsenin aralarını bozmasına izin vermez 🙂
Fakat sıradan bir marka sahibinin fantezisi bununla da bitmez ; sırada yaratmış olduğu harika markasına müşterilerin “tapacağı inancı” fantezisi devreye girer.İçten içe markasının hızla büyüdüğü ve satışlarının katlanarak arttığı yeni fantezilerin hayalini kurmaktan da geri durmaz.
Sırada satışlarının katlanarak arttığı fantezisini hayata geçirmesi için bir ajans bulmak vardır.Fantastik marka sahibimizin kaybedecek zamanı yoktur bu yüzden işi garanti altına almak için %100 sonuç garantisi veren ve fantezilerini hayata geçirecek bir ajans bulur ve imzalar atılır.
Artık herşey hazırdır,ortada harika bir marka,müşterilerin tapacağı bir ürün ve satışları uçuracak bir ajans vardır.Kendinden ve ürününden emin marka sahibimiz fantastik markasının çığ gibi büyümesini için arkasına yaslanır ve izlemeye başlar.3 ay geçer ancak işler beklediği gibi gitmiyordur.Sorunun marka stratejisinde veya ürününde olması mümkün değildir.Bu noktada sorunun kaynağı bellidir yani harika bir marka ve ürünü beceripte satamayan ajanstadır sorun.
Marka sahibimiz, fantezilerini gerçekleştirmek için hemen yeni bir ajans bulur bu sefer gözünü karartır varını yoğunu işine yatırır aradan 6 ay geçer ama bırakın fantezilerine ulaşmayı yaklaşamaz bile.Parası biten marka sahibimiz fantezilerinin para etmediğinin farkına varsada iş işten geçmiş ve Yolculuk bitmiştir.
O zaman topu size atıp kaçıyorum ;
Burada suçlu, fantezi dünyasında yaşayan marka sahibi midir? Yoksa bu fantezilere marka sahibiyle birlikte inanan ajanslar mıdır?